Cudaczek-Wyśmiewaczek

Trzy dni wałęsał się Cudaczek, licho

niepoczciwe, po mieście. Były święta. Wszyscy

chodzili uśmiechnięci. Dzieci biegały czyste i

wesołe. Nie miał się do kogo przyczepić.

Głodny był, że strach. Cienkie nóżki nie

chciały go już nieść, tak bardzo osłabły.

Czwartego dnia wdrapał się na wóz z ziemią,

który jechał właśnie ulicą, a gospodarz wołał:

– Ziemia do kwiatów! Ziemia!

– Niech mnie ten wóz wiezie, gdzie chce.

Albo może mnie kto z ziemią zabierze. Już nie

mam sił – jęczał Wyśmiewaczek.

I tak jechał na wozie z ziemią, a bystro się

rozglądał, czy mu się gdzie gospoda nie

szykuje. Przejechał na wozie niejedną ulicę,

ale jakoś nic. A w brzuszku burczy! Ojej, jak

burczy.

--